Στόχος αυτής της μελέτης είναι η διερεύνηση των κοινωνιολογικών και εθνολογικών διαστάσεων του ρεμπέτικου τραγουδιού, που κυριάρχησε για μισό περίπου αιώνα στη λαϊκή παράδοση των αστικών κέντρων της χώρας μας και συνιστά εκδήλωση-κλειδί για την κατανόηση των δομών και της εξέλιξης της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, καθώς και για την ανεύρεσή της -δυσεύρετης- νεοελληνικής πολιτισμικής μας ταυτότητας. Η σύγκριση των δεδομένων της διεθνούς έρευνας και των αποτελεσμάτων της ανάλυσης δείγματος ρεμπέτικων τραγουδιών αποδεικνύεται πολύτιμη και επιτρέπει στον συγγραφέα να προσδιορίσει τα στοιχεία που καθιερώνουν το ρεμπέτικο ως πολιτισμικό φαινόμενο του αστικού κέντρου, να κωδικοποιήσει τα ταξικά, κοινωνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά των υποπρολεταριακών κύκλων, να αποσαφηνίσει τις σχέσεις εθνικής και ταξικής κουλτούρας και να αποδείξει την παγκοσμιότητα του φαινομένου, προκειμένου για κοινωνίες στη φάση της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Επίσης, του επιτρέπουν να επιβεβαιώσει τη στενή σχέση ταξικών και γενικότερων κοινωνικών χαρακτηριστικών των υποπρολετάριων αφενός και της ιδεολογίας αφετέρου, και να μελετήσει τις ψυχοσυναισθηματικές στάσεις, νοοτροπίες, συλλογικές παραστάσεις, το πολιτισμικό, εν γένει, στερέωμα, που εκφράζει το ρεμπέτικο τραγούδι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]