Το βιβλίο αυτό αποτελεί μικρή συμβολή στη συζήτηση που συνεχίζεται για το παρελθόν, το παρόν και - κυρίως - το μέλλον της Λαογραφίας, σε εποχή μάλιστα καθόλου ευνοϊκή γι` αυτήν. Οι μέχρι σήμερα «βεβαιότητές» της, εκείνες που την κατέστησαν «εθνική» επιστήμη (παραπέμποντας ταυτόχρονα σ` ένα «βεβαρημένο» παρελθόν) βρίσκονται σε σαφή υποχώρηση, μπροστά στην εμφανέστατη πολιτιστική ρευστότητα και ποικιλομορφία των ημερών μας αλλά και την αμφισβήτηση της φυλετικής - εθνικής «καθαρότητας» (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Την ίδια στιγμή αυξάνονται οι απόψεις περί «ολοκλήρωσης του ιστορικού κύκλου της λαογραφικής επιστήμης», απόψεις που προέρχονται βασικά από τον ευρύτερο χώρο της Κοινωνικής Ανθρωπολογίας. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]