Το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού με χαρακτηριστικά ελλείμματος όχι μόνο στο επίπεδο του εισοδήματος αλλά και στο πολιτικό -στέρηση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων- όπως και στο κοινωνικό -αποξένωση και απομόνωση- απασχολεί έντονα τις σημερινές κοινωνίες. Η κρίση στην απασχόληση αποδείχτηκε ότι δεν ήταν παροδική, η ανάπτυξη της τεχνολογίας άλλαξε το χάρτη των επαγγελμάτων, και έτσι οι λιγότερο εκπαιδευμένοι, τα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, οι κάτοχοι ειδικοτήτων που υποκαθίστανται από άλλα νέα επαγγέλματα οδηγήθηκαν έξω από την αγορά εργασίας. Αλλά και τα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα που σημειώθηκαν σ` ολόκληρο τον ευρωπαϊκό χώρο μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στον εργασιακό χώρο με όλα τα συνακόλουθα προβλήματα που η ανεργία, η υποαπασχόληση, η ετεροαπασχόληση προκαλούν. Μεγάλα, επομένως, τμήματα του πληθυσμού περιθωριοποιούνται και όλο και περισσότεροι ωθούνται στα όρια της οικονομικής τους επιβίωσης.
Στο συλλογικό αυτό έργο:
α) Εκτίθενται, έστω και αποσπασματικά, θεωρητικά θέματα που σχετίζονται με τον εννοιολογικό προσδιορισμό, το πλαίσιο και τη σημασία του κοινωνικού αποκλεισμού.
β) Συνεξετάζεται το φαινόμενο αυτό με άλλες κοινωνικές παραμέτρους, όπως είναι: η κοινωνική προστασία, ο πολιτισμός και ο ελεύθερος χρόνος αλλά και οι επιπτώσεις του κοινωνικού μετασχηματισμού που έγινε στον αγροτικό χώρο, στους ηλικιωμένους.
γ) Προτείνονται μέτρα καταπολέμησής του.
δ) Αναφέρονται χαρακτηριστικά τριών ειδικών κοινωνικών ομάδων -Τσιγγάνοι, Αλβανοί μη νόμιμοι μετανάστες και Πόντιοι- που βρίσκονται στο περιθώριο της ελληνικής κοινωνίας και αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο ένταξής τους στις περιθωριακές ομάδες των κοινωνικά αποκλεισμένων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]