(. . .) Ζω όλα μου τα χρόνια σε μια γειτονιά από εργατοαγρότες που είναι όλοι σχεδόν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Πιστοί στις αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας, αυτοί οι άνθρωποι αντιστάθηκαν στη φασιστική Γερμανική Κατοχή και λίγα μόνο σπίτια δεν ορφάνεψαν. Το τίμημα σήμερα ο «Σοσιαλισμός» και η «Δημοκρατία» του πλανήτη που εξαγοράζεται από τις ίδιες μας τις σάρκες στο βωμό της προσωπικής ματαιοδοξίας και της κομματικής ύπαρξης. Όλες οι ιστορίες που άκουγα παιδί από τους γονείς μου, που αφορούσαν τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη Δικτατορία του Μεταξά, την αντίσταση, τη Χούντα, ήταν για ήρωες, για αυτοθυσίες, ήταν για τους αγώνες των απλών ανθρώπων, αλλά και για την πίστη και την ελπίδα που πρέπει να έχουμε για μια καλύτερη ζωή. Όλες οι ιστορίες που άκουγα ήταν για την αξία που έχουν τα γράμματα και η μόρφωση, η φιλία, η ειρήνη και ο Σοσιαλισμός. Σήμερα που η εθνική μας παλιγγενεσία ξαναζωντανεύει με το έπος των σκουπιδιών, με το έπος της μοναδικής σκέψης. Σήμερα που ο αριβισμός, ο κομματισμός και η επικοινωνιολογία είναι οι σημαίες στα χέρια της Σύγχρονης Προπαγάνδας και οδηγούν στην κοινωνική διάσπαση και στην αναξιοκρατία, ένα μου μένει να κάνω. Να φωνάζω, μέσα από τα ποιήματά μου, όσο πιο δυνατά μπορώ. «Μπορούμε να ξεκινήσουμε απ` την αρχή, με την ελπίδα για μια καλύτερη, ανθρώπινη ζωή, φτάνει μόνο να πιστέψουμε πως έχουμε τη δύναμη να το πετύχουμε».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]