Ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος «Κατεδαφιζόμεθα» είναι ένας νέος με πνευματικές ανησυχίες, όνειρα και φιλοδοξίες, που δε βρίσκουν έδαφος γι’ ανθοφορία μέσα στο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του ’50 και έπειτα. Δύσπιστος και σκωπτικός, παλεύει μέσα και όξω από το περιβάλλον του, ανάμεσα στις συμπληγάδες μιας δοσίλογης ξενόδουλης δεξιάς και μιας βαριά τραυματισμένης μα πάντα δυναμικής αριστεράς. Αναζητάει με πάθος τον εαυτό του και το στίγμα της εποχής του. Οργίζεται, αμφισβητεί, παραπαίει, αρνείται να ξοδέψει τον ενθουσιασμό του για ό,τι θεωρεί ξεπερασμένο και αποτυχημένο. Μα, προσέχτε τον, δεν είναι πάντα αυτό που θέλει να λέει...
Η πένα της Διδώς Σωτηρίου μάς φέρνει κοντά στους προβληματισμούς και στις τραυματικές εμπειρίες της γενιάς της Κατοχής και της γενιάς του Εμφυλίου, για να μας ζεστάνει τελικά με τη θέρμη της ανθρωπιάς και της ελπίδας...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]