(...) Σε αυτό το βιβλίο τα παιδιά εμφανίζονται στην πλήρη συνθετότητα και πολυπλοκότητά τους: αυτό που ζωγραφίζουν και το πώς το ζωγραφίζουν δεν είναι απλώς και μόνο η απεικόνιση των αναγκών, των επιθυμιών και των φόβων τους· αντίθετα, οι ζωγραφιές τους επηρεάζονται και από άλλους παράγοντες, όπως είναι το στάδιο ανάπτυξης του παιδιού, οι κοινωνικοπολιτισμικές επιδράσεις και το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζωγραφίζουν. Η Malchiodi παραμερίζει τις υποθέσεις που υποστηρίζουν ότι μια ζωγραφιά πρέπει να έχει σταθερό νόημα, και καθοδηγεί - προκαλεί το θεραπευτή να παρατηρήσει τις πολυδιάστατες όψεις των ζωγραφικών έργων των παιδιών και να σεβαστεί τη μοναδικότητα της εικαστικής τους έκφρασης. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]