Όταν ξυπνάς και όλα σου φαίνονται βαρετά και μάταια, [. . .] όταν δεν ικανοποιείσαι από τίποτα, ούτε καν από τα πολύ προσωπικά σου πράγματα, όταν δεν έχεις σεξουαλική επιθυμία και αρνείσαι την ερωτική σχέση, όταν βασανίζεσαι από ανεξέλεγκτες ιδέες που τις περισσότερες φορές αγγίζουν τα όρια του παραλόγου, όταν εύχεσαι να τελειώσει γρήγορα η μέρα για να κοιμηθείς και να ξεχάσεις, [. . .] όταν πιάνεις τον εαυτό σου να έχει την απόλυτη ευθύνη για όλα, όταν αγαπάς τον θάνατο περισσότερο από τη ζωή και τον θεωρείς λύτρωση - όλα αυτά δεν είναι κατάθλιψη;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]