Ο Καντ αποτελεί αναμφισβήτητα σταθμό στην ιστορία της ηθικής σκέψης. Έθεσε με νέο τρόπο τα ζητήματα, ανεκάλυψε καινούριες απαντήσεις, κατόρθωσε να διανοίξει πρωτοποριακές προοπτικές για την ηθική, και όλα τούτα μέσα στο πλαίσιο μιας στερεής συστηματικής η οποία αναπτύσσει και καλύπτει το σύνολο των φιλοσοφικών προβλημάτων. Μολαταύτα και παρ` όλο τον ρηξικέλευθο είτε και επαναστατικό χαρακτήρα της ηθικής του, σε ορισμένα κεντρικά ζητήματα η θεωρία του αποτελεί μετεξέλιξη αντίστοιχων μεγάλων σταθμών της φιλοσοφικής παράδοσης, ιδίως του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, της Στοάς, του Χριστιανισμού και του νεότερου Ευρωπαϊκού ορθολογισμού. Σήμερα υφίσταται ευρύτατη συναίνεση είτε ομοφωνία ανάμεσα στα κυριότερα φιλοσοφικά ρεύματα και τάσεις ως προς τη θεμελιώδη σημασία και την αξία της καντιανής ηθικής ασχέτως της κριτικής την οποία ασκούν σε επιμέρους πλευρές της. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]