Βρισκόμαστε προς το τέλος του μεσοπολέμου, όπου και η αρχή του μύθου. Η πλοκή που διατρέχει το λυκόφως της δεκαετίας του `30, αφουγκράζεται τα δύσκολα χρόνια του πολέμου, της κατοχής και του εμφύλιου για να καλύψει, τελειώνοντας, την πρώτη μεταπελευθερωτική τριακονταετία περίπου. Τα εξιστορούμενα διαδραματίζονται κυρίως στον ελληνικό χώρο, αλλά και όχι μόνο σ` αυτόν. Ξεκινώντας από τις τελευταίες ανέμελες μέρες - πριν από την έκρηξη του πολέμου παρακολουθούμε τη νεανική παρέα που ζει σε κάποιο νησί του Ιονίου. Στα πλαίσιά της, απρόοπτα ξεπηδά ο έρωτας που από καιρό υπέβοσκε στις καρδιές του ζευγαριού που εφεξής θα είναι οι ήρωές μας. Μια αγάπη που θα διαγράψει τον κύκλο της αντιμετωπίζοντας συνεχώς τα εμπόδια της κάθε στιγμής στη, δύσκολη εκείνη περίοδο που θα διαδεχθεί - πολύ σύντομα - το ξένοιαστο ξεκίνημά της. Για να διαπιστωθεί, έτσι, η αντοχή της στο πέρασμα του χρόνου. Στην εξέλιξη της υπόθεσης του έργου αναφέρονται μια σειρά από ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τα δίσεχτα και ματωμένα εκείνα χρόνια. Καθώς ο συγγραφέας δεν ξεχωρίζει τη Ζάκυνθο, νησί καταγωγής του, από την Κεφαλλονιά - που έζησε τα πιο ξένοιαστα - πριν από τον πόλεμο παιδικά του χρόνια - θεωρώντας ότι τα δύο αυτά νησιά έχουν ταυτιστεί και ότι έχουν συμβάλλει με ίσια μερίδια στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, αναφέρεται στις ιδιαιτερότητες και τον τρόπο ζωής των απλών ανθρώπων του περίγυρού του σ` αυτά που τα βλέπει και τα αισθάνεται σαν ένα: Ως την ιδιαίτερη πατρίδα του. Να μη θεωρεί, λοιπόν, ως παραδοξολογία η ευκολία με την οποία - καταργώντας το θαλασσινό κανάλι του Σκοιναριού που τα χωρίζει - μεταπηδά με περισσή ευκολία, μερικές φορές ακόμα και στην ίδια αράδα του κειμένου, από τη μια στην άλλη όχθη του. Με τον τρόπο αυτό ενοποιεί ήθη, έθιμα και τοποθεσίες ξεχωριστές του κάθε νησιού σ` ένα ενιαίο σύνολο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]