«Φοβάμαι» ψιθυρίζει η Ρούλα. «Μπάστα» φωνάζει η Βίκυ. «Μα η αλήθεια είναι καμιά φορά υπεκφυγή, αποδοχή, συνθηκολόγηση, ευφημισμός, ακόμα και . . . ψέμα» λέει η Άννα. «Ορκίζομαι. . . » λέει με σιγουριά η Έλενα. «Και . . . μην ορκίζεσαι» της απαντά η Σοφία. Όλες, όμως, το ήξεραν πως κάποτε θα ενέδιδαν στις ανθρώπινες αδυναμίες. `Μην ορκίζεσαι` σημαίνει είμαι άνθρωπος κι αλλάζω κάθε στιγμή απόψεις, συναισθήματα, συμπεράσματα, θυμό και αποφάσεις. Κι αυτό είναι το όμορφο και το άπιαστο της ανθρώπινης φύσης, το απρόβλεπτο και το εξελισσόμενο, αφού `τα πάντα ρει`. Η πιο μεγάλη αλήθεια!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]