Πιστεύουμε ότι οι λαοί μπορούν από τώρα κιόλας να περιορίσουν τον αριθμό των πολέμων, αντιτιθέμενοι σ’ αυτούς που τον κάνουν ή σ’ αυτούς που τον κηρύσσουν. Νομίζουμε ότι το δικαίωμα για την έγκριση ή αποδοκιμασία του πολέμου ανήκει πριν απ’ όλους, στην εργατική τάξη η οποία περισσότερο απ’ όλους σηκώνει το βάρος της στρατιωτικής θητείας και του πολέμου. Στον αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό διαθέτουμε ένα μέσο πραχτικό, θεμιτό και άμεσα εφαρμόσιμο. Το μέσο που διαθέτει η εργατική τάξη οφείλεται στο γεγονός ότι ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας δεν θα μπορούσε να ζήσει, αν η παραγωγή σταματούσε για ένα ορισμένο διάστημα. Αρκεί στους εργάτες να σταματήσουν να παράγουν για να κάνουν αδύνατες τις δεσποτικές και αυθαίρετες επιχειρήσεις της κυβέρνησης. Ένας τέτοιος πόλεμος σήμερα δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ένας εμφύλιος πόλεμος, γιατί ένας πόλεμος όπου οι εργάτες και πολίτες μιας χώρας πολεμούν τους εργάτες και πολίτες μιας άλλης χώρας, δεν μπορεί νάναι παρά ένας πόλεμος ανάμεσα σ` αδέρφια και σε πολίτες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]