Είμαι προικισμένη εκ γενετής. Μπορώ να μιλήσω για τα χαρίσματά μου με λίγη ή χωρίς καμία μετριοφροσύνη, με απέραντη όμως ευγνωμοσύνη, ακριβώς επειδή πρόκειται για έμφυτα χαρίσματα κι όχι για κάτι που εγώ δημιούργησα ή για έργα για τα οποία μπορώ να περηφανεύομαι δίκαια. Το μεγαλύτερό μου χάρισμα, που οφείλεται σε παράγοντες που έχουν σχέση με τη γενετική, το περιβάλλον, τη φυλή ή τη φιλοδοξία, είναι η φωνή μου. Το δεύτερο μεγάλο μου χάρισμα, που χωρίς αυτό θα ήμουνα ένα ολότελα διαφορετικό άτομο και θα είχα να αφηγηθώ μια ολότελα διαφορετική ιστορία, είναι ο πόθος μου να μοιραστώ αυτή τη φωνή - κι όλες τις γενναιόδωρες προσφορές της - με άλλους. Από το συνδυασμό αυτών των χαρισμάτων συσσωρεύτηκε ένας άμετρος πλούτος - ένας πλούτος από περιπέτειες, φιλίες και χαρές απέριττες. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]