Η ερμηνεία είναι προϊόν πολλαπλών αναγνώσεων. Προϋποθέτει μια λατρευτική-ερωτική σχέση ανάμεσα στο κείμενο και τον ερμηνευτή-αναγνώστη. Ενδεχομένως να είναι και αποτέλεσμα μιας πολύμηνης επαφής ή και πολύχρονης τριβής με το κείμενο. Χρειάζεται ένα είδος συναισθηματικής ταύτισης. Αν δηλαδή το κείμενο και ο αναγνώστης είναι διεστώτες κόσμοι, που δε συγκλίνουν σε ένα σημείο ταυτισμού και αλληλοεισχώρησης, ερμηνεία δεν παράγεται. Μπορώ ποτέ να ασχοληθώ με κάτι, όταν αυτό, στην όποια επαφή μαζί του, μου προκαλεί άπωση και αποστροφή; Τελικά, φαίνεται καθαρά ότι ο ερμηνευτής-αναγνώστης πρέπει να κυριαρχείται από μια τάση κειμενολατρίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]