Ο Ίων Δραγούμης είχε εκτιμήσει και αξιολογήσει από πολύ νωρίς την επικινδυνότητα της γιγάντωσης του ελλαδισμού και τις πραγματικές διαστάσεις του πριν ακόμη επισυμβεί η καταστροφή του ελληνισμού της Ανατολής. Σε μια εποχή που τα υπολείμματα του έθνους θεωρούνταν ακόμη ζωντανά κύτταρα και πριν ακόμη την ολική εξάλειψή τους, η διορατικότητα και η διαίσθηση του οραματιστή Δραγούμη στάθηκαν αξιοσημείωτες και αξιοπρόσεκτες. Ο Ίων Δραγούμης συκοφαντήθηκε, αμαυρώθηκε και λεηλατήθηκε όσο κανείς άλλος. Στο τέλος δικαιώθηκε περίτρανα για να καταστούν ο ίδιος και τα γραπτά του καταλυτικά στοιχεία και πυξίδες της θεωρητικής και της ιστορικής εξέλιξης, της συνέχειας και της συνοχής του ελληνισμού.(. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]