(. . .) Σε τελευταία ανάλυση, αφού εδώ γίνεται λόγος περί προδρομικής φάσεως της κατά τα νεώτερα χρόνια συγκροτημένης πλέον επιστήμης, αυτό είναι εκείνο που κυρίως ενδιαφέρει, να διακριβωθεί δηλ. τι είναι εκείνο που ώθησε τους διαφόρους συγγραφείς, αρχαίους, βυζαντινούς και νεώτερους, να προσεγγίσουν τον βίο, τα ήθη και τα έθιμα, τις συνήθειες και τα υλικά και πνευματικά δημιουργήματα του ελληνικού λαού στην διαχρονική των πορεία. Στην προσπάθεια αυτή δεν ήταν δυνατό να μη γίνει λόγος, σε ειδικό κεφάλαιο, έστω επιλεκτικά, και για τα απλά στοιχεία λαϊκού πολιτισμού που οι διάφοροι συγγραφείς έχουν εγκατασπείρει στα έργα των. Γενικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι συγγραφέας που να μη έχει εντάξει στο έργο του και τέτοια στοιχεία ίσως να μη υπάρχει, αφού και αυτός ανήκει στον ελληνικό λαό. Η διαφορά μεταξύ των συγγραφέων από την άποψη παραδόσεως τέτοιων λαϊκών στοιχείων είναι μάλλον ποσοτική. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]