Με ιδιαίτερη ευλάβεια έσκυψε νια δεύτερη φορά ο λαογράφος Ανδρέας Αναγνωστάτος στην πλούσια παράδοση του νησιού του, την Ιθάκη. Ξεπερνώντας τα στεγανά της απλής παρουσίασης και δίνοντας το βάθος της ποιότητας στον τρόπο και στον τόπο του, πέτυχε στο να μας περιγράψει λιτά αλλά διεξοδικά τους θησαυρούς της Ιθάκης τους οποίους θα πρέπει να θυμούνται οι νεότεροι.
Η δεύτερη αυτή προσπάθεια έρχεται να συμπληρώσει την πρώτη, να καλύψει τα όποια κενά του πρώτου τόμου και να προσθέσει τις διαστάσεις του διαχρονικού, του ποιοτικού και του πάντα επίκαιρου. Διότι δεν είναι μόνο μια καταγραφή των επαγγελμάτων, ηθογραφικών χαρακτηριστικών, δοξασιών και συνηθειών της παρελθούσης Ιθάκης που βιώνει τις συνήθειες του παρελθόντος, έστω και με την περιθωριακή τους παρουσία στη σημερινή ζωή του Ιθακήσιου. Γι` αυτούς που λείπουν γενιές ολόκληρες από το νησί τους είναι ο τρόπος της μνήμης, η θύμηση που ξαναγεννιέται μέσα από το βιβλίο αυτό. Γι` αυτούς που έζησαν τη ζωή στο νησί τους, πολλά σημεία του τόμου αυτού θα τους ξαναζωντανέψουν συνήθειες που έρχονται από τα βάθη του μνημονικού τους μαζί με πρόσωπα αγαπητά, συνήθειες προσφιλείς που χάθηκαν στην καταχνιά της συναγωνιστικής και καταναλωτικής κοινωνίας μας.
Για τη λαογραφία, την ανθρωπολογία και την εθνογραφία ο τόμος αυτός είναι μια αποτίμηση προσφοράς ενός νησιού που γνώρισε τη δόξα και τον πλούτο, αλλά έστερξε να ζήσει λιτά και σεμνά και να συμβάλλει ποικιλότροπα στη διαμόρφωση αυτού που λέμε ελληνικός πολιτισμός.
Το βιβλίο του Α. Αναγνωστάτου συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους σπουδαστές, μελετητές και ερευνητές γιατί πηγάζει γνήσια και ανεπιτήδευτα μέσα από τη Θιακιά λαογραφία.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]