Ο όρος "ελληνιστική" περίοδος είναι αποκύημα ενός Γερμανού λόγιου του 19ου αιώνα, του Gustav Droysen. Κατασκεύασε τη λέξη "ελληνιστικός" για να αποδώσει τη φάση εκείνη του ελληνικού πολιτισμού κατά την οποία τα χαρακτηριστικά και η (σχετική πάντα) ισορροπία της κλασικής εποχής αντικαταστάθηκε από ένα πρωτοφανή δυναμισμό, κληροδότημα της προς ανατολάς ορμητικής επέκτασης των Ελλήνων, και μεταλλάχθηκαν εξαιτίας της επαφής τους με τους ανατολικούς πολιτισμούς. [...]
Λίγες ιστορικές περίοδοι έχουν εξάψει τη φαντασία αλλά και την ερευνητική δίψα των ιστορικών όσο η ελληνιστική. Φιλολογικές και επιγραφικές σύγχρονες με τα γεγονότα σώζονται αρκετές, οι περισσότερες όμως προέρχονται από την πλευρά των Ελλήνων και λίγες μόνο (κι αυτές μελετώνται κυρίως τα τελευταία 50 χρόνια) από την πλευρά των λαών που κατακτήθηκαν. Ο απόηχος της περιόδου αυτής φαίνεται ότι διήρκεσε αρκετά, αφού ιστορικά έργα που γράφτηκαν στη ρωμαϊκή εποχή, όπως η "Αλεξάνδρου Ανάβασις" του Αρριανού ή αρκετοί από τους "Βίους" του Πλουτάρχου, έχουν ως αγαπημένο θέμα γεγονότα και πρόσωπα των ελληνιστικών βασιλειών. [...]
(Αφροδίτη Καμάρα, από τον πρόλογο του βιβλίου)