«Έτσι όπως άλλοι πασχίζουνε να δραπετεύσουν από μια περίφραχτη περιοχή, από φυλακή, στρατόπεδο εργασίας, τρελοκομείο ή στρατώνα, ακριβώς αντίθετα το κορίτσι τρύπωσε σε μια τέτοια περίφραχτη περιοχή, σ’ ένα ίδρυμα για παιδιά δηλαδή, και δεν υπάρχει ούτε καν μια πιθανότητα να έρθει σε κάποιον η ιδέα να τ’ οδηγήσει και πάλι από την πύλη έξω, να το πετάξει στον κόσμο πίσω». Η Ιστορία του γερασμένου παιδιού αποτέλεσε το λογοτεχνικό ντεμπούτο (1999) της Τζέννυ Έρπενμπεκ. Έγινε δεκτή με θερμότατες κριτικές, την έχρισε υποψήφια γα το λογοτεχνικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα της ZDF και γενικότερα της χάρισε περίοπτη θέση στη χορεία των γερμανών λογοτεχνών. Η Ιστορία του γερασμένου παιδιού έχει ήδη μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες, ενώ το 2003 διασκευάστηκε για το θέατρο. Ο σκληρός, προκλητικός λόγος της μόλις 37 ετών Τζέννυ Έρπενμπεκ με την κατευναστική, υπόγεια ευαισθησία του εξυψώνει την Ιστορία σε ένα συγκλονιστικό ρέκβιεμ της παιδικής αθωότητας, σε μια αλληγορική ελεγεία για την λυτρωτική επιστροφή στην αγκαλιά της μητέρας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]