Η ιστορία του βιβλίου (χειρόγραφου ή εντύπου) αποτελεί έναν από τους πολλά υποσχόμενους κλάδους που μελετώνται από τους σύγχρονους ιστορικούς. Υπερβαίνοντας τα στενά πλαίσια της καθιερωμένης χρονολόγησης (Αρχαιότητα, Μεσαίωνας, νεότερη και σύγχρονη περίοδος), εγγράφεται στο χρονικό διηνεκές της ιστορίας των πολιτισμών και των πολιτιστικών πρακτικών και αποτελεί βασική οδό πρόσβασης σε αυτούς. Η ιστορία του βιβλίου, άλλωστε, θεωρείται μια «διεπιστημονική επιστήμη», καθώς αφορά τον τομέα της ιστορίας της λογοτεχνίας αλλά και της οικονομικής, τεχνικής, κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής ιστορίας. Τέλος, πρόκειται για ένα πεδίο όπου, εδώ και μια εικοσαετία αναπτύχθηκε, με τρόπο συστηματικό, ένας προβληματισμός συγκριτικής ιστορίας ανάμεσα στις διάφορες χώρες. Με τον εορτασμό του «έτους του Γουτεμβέργιου», για την 550η επέτειο από την εφεύρεση της τυπογραφίας, και καθώς μάλιστα περάσαμε στη νέα χιλιετία, μια ανάλυση της ιστορίας του βιβλίου και του γραπτού κειμένου αποκτά πολύ ιδιαίτερη σημασία. Αφενός το γραπτό και το έντυπο κείμενο είναι από τα κυριότερα ερείσματα, γύρω από τα οποία οικοδομήθηκε η εύρεση συλλογικής ταυτότητας κατά τη νεότερη περίοδο. Αφετέρου η ιστορία του βιβλίου μάς βοηθά να εντάξουμε σε μια προοπτική τα φαινόμενα που σχετίζονται με τη σύγχρονη επανάσταση των νέων μέσων επικοινωνίας, και μας προσφέρει πολλούς τρόπους για να τα εξετάσουμε και να τα κατανοήσουμε καλύτερα. Το παρόν εγχειρίδιο φιλοδοξεί να αποτελέσει συγχρόνως εισαγωγή στον συγκεκριμένο τομέα και απολογισμό των ερευνών που πραγματοποιήθηκαν ή εξελίσσονται, κυρίως στη Γαλλία, όπου συντελείται μια ριζική ανανέωση μεθόδων και προσεγγίσεων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]