(. . .) Το πλήθος των πηγών για την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας είναι ομολογουμένως τεράστιο. Η παρούσα επιτομή στηρίχθηκε αναπόφευκτα σε μια επιλογή προκειμένου να διαμορφωθεί μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα της εθνικής μας πορείας ή μια εισαγωγή για την πιο ενδελεχή μελλοντική ενασχόληση του αναγνώστη. Φιλοδοξία αυτής της επιτομής αποτέλεσε να δώσει την αγωνιστική αίσθηση που διαποτίζει την ελληνική ιστορία. Γιατί η νεοελληνική πολιτική ιστορία είναι ακριβώς ο επικός αγώνας ενός Λαού να καταστήσει την εθνική του ολοκλήρωση και ανεξαρτησία, ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση της τρίτης, κατά τον Κ. Παπαρηγόπουλο, ιστορικής εντολής του: Στη δημιουργία του νέου ελληνικού πολιτισμού και στην άνοιξη όλων των λαών της καθ’ ημάς Ανατολής. Το βαθύτερο αυτό αίτημα της Παλιγγενεσίας του 1821, δύο αιώνες μετά και ενώ η Ελλάδα, μια σύγχρονη χώρα πλέον, συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, παραμένει τραγικό αδικαίωτο αλλά πάντοτε ιστορικά επίκαιρο.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]