Ήταν η καλύτερη εποχή, ήταν η χειρότερη εποχή, οι μεγάλες προσωπικότητες του καιρού επέμεναν πως ήταν η καλύτερη εποχή. Στον Αγγλικό θρόνο καθότανε ένας βασιλιάς με πεταχτό σαγόνι και μια βασίλισσα με άσχημο πρόσωπο και στο Γαλλικό θρόνο ένας βασιλιάς με πεταχτό σαγόνι και μια βασίλισσα με ωραίο πρόσωπο.
Όλα αυτά γίνονταν στα 1775, την εποχή που είχαν γίνει κάτι προφητικές αποκαλύψεις για την Αγγλία.
Πέρα στην Αμερική, οι Βρετανοί υπήκοοι έκαναν το ένα συμβούλιο πάνω στο άλλο - προς μεγάλη ανησυχία των Άγγλων. Κάτι κακό προμηνυότανε από `κεί κάτω.
Η Γαλλία, από την άλλη μεριά, δεν είχε τέτοιους πονοκέφαλους. Έκοβε νόμισμα αράδα και το ξόδευε χωρίς τσιγκουνιά. Και κάτω από την καθοδήγηση των χριστιανών παστόρων της, διασκέδαζε πολύ ανθρώπινα - καταδικάζοντας ένα νεαρό να του κόψουνε τα χέρια, να του ξεριζώσουνε τη γλώσσα με τσιμπίδα και να τον κάψουνε ζωντανό, επειδή δεν είχε γονατίσει μέσα στη βροχή, για να τιμήσει μια βρώμικη πομπή καλογήρων, που πέρναγαν σε απόσταση εξήντα μέτρων από τα μάτια του.
Διόλου απίθανο, πέρα από τα δάση της Γαλλίας και της Νορβηγίας να φυτρώνανε, την εποχή που θανατωνότανε ο μάρτυρας, κάτι δέντρα σημαδεμένα από τον Ξυλοκόπο, τη Μοίρα, για να κοπούνε, να πριονιστούνε σε σανίδια και να γίνουνε κινητό ικρίωμα με βαριά λεπίδα και σάκο - κάτι τρομερό στην ιστορία. [...]