Η ιστορία των Βιβλιοθηκών είναι ιστορία του πολιτισμού της ανθρωπότητας. Τα γραπτά μνημεία που φυλάσσονται στις Βιβλιοθήκες περιέχουν την πνευματική παρακαταθήκη των ανθρώπινων γενεών.
Οι Βιβλιοθήκες ως πνευματικά ιδρύματα λειτουργούσαν ανέκαθεν συμπληρωματικά προς τα σχολεία και τα άλλα ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Ήταν χώροι προορισμένοι για την επιστημονική έρευνα και τη λαϊκή επιμόρφωση.
Η μακραίωνη ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού περιλαμβάνει τους θησαυρούς της πνευματικής κληρονομιάς του γραπτού λόγου και της επιστήμης, οι οποίοι είναι κατατεθειμένοι στις Βιβλιοθήκες.
Η ιστορία των Βιβλιοθηκών είναι ταυτισμένη με τη γενικότερη ιστορία της χώρας στην οποία αυτές λειτουργούν. Οι Ελληνικές Βιβλιοθήκες είχαν πάντοτε την τύχη του Ελληνικού Έθνους. Οι επιδρομείς και οι κατακτητές της Ελλάδας άρπαζαν ή κατέστρεφαν τα μνημεία του πολιτισμού της χώρας και πυρπολούσαν τις Βιβλιοθήκες της. Επίσης και το Νεοελληνικό Κράτος από την ίδρυσή του μέχρι και τις προηγούμενες δεκαετίες δεν έδωσε τη δέουσα σημασία στις Βιβλιοθήκες. Οι περισσότερες Βιβλιοθήκες στην Ελλάδα ιδρύθηκαν από ιδιώτες δωρητές και ευεργέτες.
Η μεγάλη πνευματική παράδοση του Ελληνισμού επιβάλλει την ίδρυση και την ανάπτυξη των Βιβλιοθηκών για τον φωτισμό του Γένους και τον περιορισμό του ποσοστού του αναλφαβητισμού. Η ιστορία των Βιβλιοθηκών περιλαμβάνει και τις τρεις περιόδους: αρχαία, μεσαιωνική, νεότερη. Το γνωστικό ενδιαφέρον για τις αρχαίες και μεσαιωνικές Βιβλιοθήκες είναι περιορισμένο στις ιστορικές μόνο πληροφορίες. Η μελέτη της ιστορίας των Βιβλιοθηκών της Νεότερης Ελλάδας ενδιαφέρει όχι μόνο τους ειδικούς αλλά και όλους τους φιλομαθείς και φιλίστορες αναγνώστες των οποίων ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς, διότι `ουκ επ` άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, αλλά και εν παντί λόγω`. [. . .]