(. . .) Το έργο βασίζεται σε ένα εκτενές πρωτογενές και δευτερογενές πραγματολογικό υλικό. Είναι μεθοδολογικά επαρκές και, το σημαντικότερο, απαλλαγμένο από τις οριενταλιστικού τύπου προσεγγίσεις και ερμηνείες ορισμένων δυτικών ισλαμολόγων που επιμένουν να ερμηνεύουν την αραβική πολιτική ως αποτέλεσμα συναισθηματικών ενεργειών των αράβων ηγετών `που βασίζονταν σε προσωπικά μίση και φανατικές ψευδαισθήσεις` και όχι σε `λογικά βήματα προς την αναζήτηση των στόχων τους.`
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]