Πληθαίνουν όλο και περισσότερο οι πράξεις βίας και οι φρικαλεότητες που διαπράττονται στο όνομα της θρησκείας, όπως και τα μέτρα καταπίεσης, χειραγώγησης, πολιτικού συντηρητισμού και αυταρχισμού που έχουν θρησκευτική προέλευση ή έμπνευση. Αν τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 σηματοδοτούν την κορύφωση της ισλαμικής τρομοκρατίας και τη στράτευση του πολιτικού Ισλάμ στη νέα μορφή ιερού πολέμου (jihad) εναντίον της Δύσης, ώστε αυτό να κατατάσσεται στο χώρο του ακραίου θρησκευτικού φονταμενταλισμού, η πρόσφατη σταυροφορικού τύπου επέμβαση της υπερδύναμης του «άξονα του καλού» στο Ιράκ μας υπενθυμίζει ότι δεν λείπει και από την άλλη πλευρά, και μάλιστα από τη λεγόμενη (αμερικανική) «χριστιανική δεξιά», η διαπλοκή θρησκείας και πολιτικής, ή ακριβέστερα, η θρησκευτική επένδυση και δικαιολόγηση (με επιχειρήματα και αναλύσεις ενός απίθανου θεολογικού πρωτογονισμού) μιας μαχητικής υπερσυντηρητικής πολιτικής ιδεολογίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]