... Προχώρησε με αργά, τελετουργικά βήματα, αλλά και πολλή χάρη. Τα μάτια της, που έμοιαζαν με δυο μπλε πορσελάνινα κύπελλα, κοίταζαν σάμπως να ήθελε να προσανατολιστεί μέσα στην αίθουσα. Όταν έπεσαν στον Γεσένιν, έμειναν καρφωμένα πάνω του. Και το μικρό, λεπτό στόμα της του χαμογέλασε. Έπειτα, η Ισιδώρα ξάπλωσε, όπως το συνήθιζε, σ` ένα ανάκλιντρο. Ο Γεσένιν πήγε αμέσως και κάθησε κατάχαμα, μπροστά στα πόδια της. Εκείνη σκίρτησε. Και πέρασε τα δάχτυλά της μέσα στις μπούκλες των μαλλιών του, όπως θα τα περνούσε μέσα σε χρυσά δαχτυλίδια, και ψιθύρισε:
- Σολοτάγια γκολόβα! (Χρυσό κεφάλι!)
... Πριν σβήσει η κατάπληξή μας, η Ντάνκαν έσκυψε και φίλησε στα χείλη τον Γεσένιν! Και, πάλι, από το μικρό στόμα της, που ήταν κατακόκκινο σαν ανοιχτή πληγή, ξέφυγε χαϊδευτική και τρυφερή μια ρώσικη λέξη:
- Άγγελ! (Άγγελε!)
Έπειτα, αρκετά παράφορα τώρα, τον ξαναφίλησε στα χείλη και του είπε:
- Τσόρτ! (Διάβολε!)