Ε, μαστόροι μου! Αν είχα πρόθεση να ξεσηκώσω καρδιές σας και ψυχές σας γι` ανταρσία κι οργή, θ` αδικούσα τον Βρούτο, θ` αδικούσα και τον Κάσσιο, που, καθώς ξέρετε όλοι, είν` αξιότιμοι άνθρωποι. Δε θα τους αδικήσω· προτιμώ ν` αδικήσω τον νεκρό, ν` αδικήσω τον εαυτό μου και σας, παρά ν` αδικήσω τέτοιους αξιότιμους ανθρώπους. Μα έχω εδώ ένα έγγραφο με τη σφραγίδα του Καίσαρα· το βρήκα στο γραφείο του, είναι η διαθήκη του. Αν μόνο άκουγε ο λαός αυτή τη διαθήκη -που συγγνώμη, δεν έχω σκοπό να τη διαβάσω- θα τρέχαν και θα φιλούσαν τις πληγές του σκοτωμένου Καίσαρα...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]