`Ο Άνθρωπος, μαστιζόμενος από την υπαρξιακή αγωνία για τον αναπόφευκτο θάνατο, ατενίζοντας το άγνωστο γι` αυτόν μέλλον, όντας στο έλεος του απροσδόκητου ή της μοίρας, όπως και αν αυτό λέγεται, στρέφεται προς τον Θεό αναζητώντας βοήθεια, εκλιπαρώντας για το θαύμα. Οι διάφορες θρησκείες απανταχού της γης βοηθούν στην αναζήτηση του `θείου`. Οι δρόμοι που οδηγούν στην αναγνώριση του αόρατου κόσμου, στην υπέρβαση, είναι αυτοί της ευλάβειας, της προσευχής, της προσφοράς, της τελετουργίας, γενικά της λατρείας. Δια μέσου των αιώνων, μέσα από την αέναη λατρευτική πορεία, ο άνθρωπος ξεχώρισε, παραδέχθηκε ότι υπάρχουν `Τόποι Ιεροί`, θαυματουργοί, με ιστορία καθαγιασμένη από θεούς, αγίους, προφήτες, ακόμα και από είδωλα ή θεό-σταλτους συμβολισμούς. Προς τους ιερούς αυτούς τόπους, ο άνθρωπος εσαεί θα πορεύεται προσκυνητής`. (Ελένη Β. Πίππα)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]