Από τον αισιόδοξο λόγο των νεωτεριστών θεωρητικών αλλά και τον περίτεχνο λόγο του Μαρξ, πίσω από τον οποίο αναδύονταν η αισιοδοξία για τον νέο κόσμο που θα αντικαθιστούσε τον παλιό, τον ζοφερό, γεμάτο απαισιοδοξία λόγο της Χάνα Άρεντ για τη μαζική κοινωνία και τον ολοκληρωτισμό. Στο ενδιάμεσο αυτών των δύο λόγων, που αναμφισβήτητα έχουν κοινό το πάθος για τα κοινωνικά δρώμενα, ο λόγος της ακαδημαϊκής επιστήμης: ψυχρός, αποστειρωμένος, απόμακρος από τα μεγάλα κινήματα, αλλά όχι λιγότερο αληθινός και διεισδυτικός. Ακολουθώντας τα δύσκολα μονοπάτια της κοινωνικής θεωρίας, ο συγγραφέας προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στους διαφορετικούς αυτούς λόγους, εξοικειώνοντας τον έλληνα αναγνώστη με τις σημαντικότερες θεωρίες για τη συλλογική δράση και τα κοινωνικά κινήματα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]