Στο βιβλίο αυτό καταβάλλεται η προσπάθεια να δοθεί μια θεώρηση των σύγχρονων προβλημάτων της αγωγής και να διερευνηθούν οι θεωρητικές βάσεις της παιδαγωγικής επιστήμης. Αναδεικνύεται η σχέση φιλοσοφίας και παιδείας, διερευνάται η συνάφεια γλώσσας, νόησης και πραγματικότητας, και επισημαίνεται ο θεωρητικός, φιλοσοφικός και πρακτικός χαρακτήρας της παιδείας. Μελετάται το νόημα της φιλοσοφίας της παιδείας, η οποία θεωρείται το κατ’ εξοχήν όργανο δημιουργίας του πολιτισμού. Αναλύονται επίσης οι αρχές και τα προβλήματα της αγωγής, καθώς και ο τρόπος διδασκαλίας της ιστορίας ως παράγοντας ειρήνης. Στο τελευταίο και εκτενέστερο μέρος παρουσιάζονται οι βασικές αντιλήψεις περί παιδείας των κυριοτέρων εκπροσώπων των διαφόρων φιλοσοφικών ρευμάτων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Έτσι αναλύονται οι απόψεις για την παιδεία της πλατωνικής, αριστοτελικής, νεοπλατωνικής και στωικής φιλοσοφίας. Εξετάζονται τέλος: η πατερική, σχολαστική και βυζαντινή φιλοσοφία, ο ιδεαλισμός, μεταϊδεαλισμός, ορθολογισμός, εμπειρισμός, θετικισμός, μαρξισμός, υπαρξισμός, αναλυτική φιλοσοφία, πραγματισμός, νεορεαλισμός, φαινομενολογία, κριτική σχολή, φιλοσοφία της ζωής και της εξέλιξης, αναγέννηση, ευρωπαϊκός και νεοελληνικός διαφωτισμός.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]