Η διδασκαλία αποτελεί τον πυρήνα κάθε οργανωμένης και συστηματικής προσπάθειας (εκπαίδευσης).
Από την αποτελεσματικότητα και την ποιότητά της εξαρτάται τελικά και η ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Αυτό απαιτεί η διδασκαλία να αντιμετωπίζεται, τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, με επιστημονικά κριτήρια. Αυτό επιχειρείται στο βιβλίο αυτό με την υπέρβαση της παραδοσιακής Γενικής Διδακτικής, καθώς και της σύγχρονης εκδοχής της ως Διδακτική Μεθοδολογία, και με την επί εντελώς νέων βάσεων σκιαγράφηση των πλαισίων μιας θεωρίας και μεθοδολογίας της διδασκαλίας. Επίσης, η διδασκαλία δεν αντιμετωπίζεται απλώς ως ένα `εμπειρικό γεγονός`, δηλαδή άσχετα από μια ήδη διαμορφωμένη παιδαγωγική πραγματικότητα στα πλαίσια της οποίας αναγκαστικά κινείται κάθε επιμέρους διδασκαλία (λήψη αποφάσεων και μέτρων πριν από τη διδασκαλία). Η πραγματικότητα αυτή καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την παιδαγωγική διάσταση της διδασκαλίας, δηλαδή της διδασκαλίας που δεν αποβλέπει μόνον στην μετάδοση γνώσεων και την καλλιέργεια δεξιοτήτων αλλά συγχρόνως και στη διαμόρφωση ατόμων με κρίση, ευαισθησία και ήθος.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]