...«αποδομώ» τη φιλοσοφία σημαίνει ότι στοχάζομαι τη δομημένη γενεαλογία των εννοιών της με τον πλέον πιστό και τον πλέον εσωτερικό τρόπο, και ότι ταυτόχρονα διακρίνω... καθετί που απέκρυψε ή απαγόρευσε αυτή η ιστορία, καθώς γινόταν ιστορία μέσω αυτής της... ιδιοτελούς καταστολής. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μέσω αυτής της πιστής αλλά και βίαιης κυκλοφορίας ανάμεσα στο μέσα και στο έξω της φιλοσοφίας. . . παράγεται μια κειμενική εργασία που παρέχει μεγάλη απόλαυση. Γραφή ιδιοτελής που μας παραδίδει επίσης προς ανάγνωση τα φιλοσοφήματα... ενός πράγματος που δεν μπόρεσε να παρουσιαστεί στην ιστορία της φιλοσοφίας, που δεν είναι άλλωστε πουθενά παρόν, αφού αυτό που προέχει... είναι να αμφισβητηθεί ο μείζων προσδιορισμός του νοήματος του Είναι ως παρουσίας, προσδιορισμός που συνιστά κατά τον Χάιντεγκερ το πεπρωμένο της φιλοσοφίας. Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε την αντιμετώπιση της γραφής ως ένα άκρως αποκαλυπτικό σύμπτωμα, από τον Πλάτωνα στον Ρουσσώ, στον Σωσσύρ, στον Χούσσερλ, ενίοτε και στον ίδιο τον Χάιντεγκερ, και a fortiori σε όλους τους σύγχρονους λόγους... Ένα τέτοιο σύμπτωμα αποκρύπτεται αναγκαστικά και δομικά, για λόγους και με τρόπους που επιχειρώ να αναλύσω.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]