Είναι πολύ δύσκολο να επιχειρήσει κανείς με λίγα λόγια να αποτιμήσει ένα τόσο μεγάλο έργο που αφήνει πίσω του, με την τυπική λήξη της πανεπιστημιακής και νοσοκομειακής του θητείας, ο καθηγητής μας Γ. Τσιάντης.
Για όλους εμάς τους μαθητές του και τους συνεργάτες του είναι ο μέντορας και εμπνευστής μας για κοινή πορεία στα μεγάλα του οράματα, που ήταν και είναι η ψυχοδυναμική και η ψυχοκοινωνική διάσταση της Παιδοψυχιατρικής.
Για την παιδοψυχιατρική κοινότητα της χώρας υπήρξε ουσιαστικά ο ιδρυτής, ο θεμελιωτής της ειδικότητας στην Ελλάδα.
Ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια, μετά την επιστροφή του από την Αγγλία, την προσπάθειά του στο Νοσοκομείο Παίδων `Η Αγία Σοφία` με μια τσάντα γεμάτη παιχνίδια, χωρίς δικό του γραφείο για μεγάλο διάστημα, εξετάζοντας παιδιά σε όποιο χώρο έβρισκε διαθέσιμο. Και από αυτή την αρχή με λίγους αφοσιωμένους συνεργάτες κατόρθωσε να οικοδομήσει στο νοσοκομείο ένα τεράστιο κλινικό και εκπαιδευτικό κέντρο όπου χιλιάδες παιδιά και οι οικογένειές τους πήραν βοήθεια, και αρκετές εκατοντάδες νέοι παιδοψυχίατροι, παιδίατροι, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι ειδικοί ψυχικής, και όχι μόνο, υγείας, όπως και εκατοντάδες φοιτητές και μεταπτυχιακοί, ευαισθητοποιήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]