Οι τέχνες, όπως η μουσική, ο χορός, το θέατρο και ο κινηματογράφος, που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως "εικαστικές" (όπως π.χ. η ζωγραφική ή η γλυπτική) δεν έχουν μια ευρύτερα αποδεκτή κοινή ονομασία στην ελληνική γλώσσα. Μια προτεινόμενη λύση είναι να ονομαστούν "παραστατικές τέχνες" μια και η επαφή των καλλιτεχνών με το κοινό δεν γίνεται μέσω της στατικής μορφής, όπως στις εικαστικές τέχνες, αλλά συνήθως απαιτεί κάποιο είδος παράσταση, είτε με την πρωταρχική έννοια της θεατρικής παράστασης, είτε με συγγενή μέσα, όπως συναυλίες, προβολές ταινιών κλπ.[...]Έτσι ο τόμος "Θέατρο, κινηματογράφος, μουσική-χορός" της "Εκπαιδευτικής Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας" καλύπτει την μακραίωνη εξέλιξη των τεχνών αυτών από τις προϊστορικές μαγικές τελετές ως τις πιο σύγχρονες εκδηλώσεις του θεάτρου του παραλόγου, της κινηματογραφικής πρωτοπορίας και της ηλεκτρονικής μουσικής.[...]