(...) O τρόπος που αντιμετωπίζει κανείς το θάνατο εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, κυρίως όμως από τον τρόπο της ζωής του. Οι περισσότεροι άνθρωποι `βλέπουν` το θάνατο ως το τραγικότερο γεγονός της ζωής τους. Φρίκη τους καταλαμβάνει, η απαισιοδοξία και η απελπισία πλέον κυριαρχούν. Έντονο είναι το άγχος αλλά και το άλγος, επειδή το `επέκεινα` φαντάζει ως κατάσταση χάους και ανυπαρξίας. Δεν υπάρχει τίποτα, δε ζει κανείς πια, υπάρχει η απόλυτη σιωπή, το μαύρο σκοτάδι, το μηδέν. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]