"Μικρές, ασήμαντες ανησυχίες. Πού να βγεις; τι να πεις; ποιος θ` ακούσει; Παλιότερα σ` αυτούς τους δρόμους παίζαμε κρυφτό. Οι γειτονιές απλώνανε μέσα μας. Χανόμασταν για ώρες. Πρωί προς μεσημέρι. Μεσημέρι προς απόγευμα, απόγευμα προς... Προς τι όλο αυτό το ανύπαρκτο;"

Με αφορμή το ασήμαντο, αλλά συχνά σκληρό, της καθημερινής εμπειρίας· σαν προετοιμασία για μια εσπευσμένη αναχώρηση χωρίς προειδοποίηση μέσα στη νύχτα, τα 38 σύντομα κείμενα της συλλογής επιχειρούν να φέρουν τον αναγνώστη αντιμέτωπο με την αμηχανία της συνύπαρξης, το ενοχλητικό κρίσιμων ερωτήσεων, το αναπότρεπτο μιας συνάντησης ή ενός χωρισμού.

38 στοχασμοί αφιερωμένοι στο πληκτικό αδιέξοδο μιας ζωής γεμάτη μνήμες, έρωτα και επαναλαμβανόμενη μοναξιά...