"Οι μυθιστοριογράφοι δεν είναι παρά απογοητευμένοι... ποιητές!". Αυτή είναι η γνώμη του ποιητή Ντέρεκ Γουόλκοτ (Nobel 1992). Και τούτο το παράξενο βιβλίο, που περιέχει στίχους, στιχάκια και μια αναφορά στο λυρισμό των αρχαίων Ελλήνων, μάλλον επιβεβαιώνει τα λόγια του.

Η Αλυκή στον Πόρο των Χρωμάτων
Φθινόπωρο στην Αλυκή
στην αμμουδιά μονάχη περπατάς
λατρεία μυστική
μέσα στα χρώματα
Χειμώνιασε την Κυριακή
τις συννεφιές στα χέρια σου κρατάς
είμαστε όλοι εκεί
λείπουν τα σώματα

Στης Άνοιξης τη μουσική
για μοναξιά με αρώματα μιλάς
εικόνα μαγική μια οπτασία σου
Τον Αύγουστο θα είμαι εκεί
με τ`άλικά σου χείλη με φιλάς
λάμπει στην Αλυκή
η απουσία σου