Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος άφησε πίσω του έντονες τις ιαχές του θριάμβου, άφησε και τις πικρές οδύνες όσων έπαθαν κάθε είδους καταστροφές, απώλειες ζωής συγγενών, περιουσίες που βομβαρδίστηκαν, ανάπηρους. Έδωσε όμως την ευκαιρία να αναπτυχθεί και μια ειδική λογοτεχνία, συνέπεια της δραματικής αναταραχής. Γράφτηκαν απομνημονεύματα, μαρτυρίες και προσωπικές εξιστορήσεις. Τη μνήμη που ελαττώνεται με το χρόνο, κατά καιρούς την αναζωογονεί κάποιο άγνωστο κείμενο ή οι ετήσιες επετειακές εκδηλώσεις. Το βιβλίο αυτό «δημιουργήθηκε» πριν από εξήντα χρόνια και δίνει από μια απροσδόκητη πλευρά την αίσθηση και το πνεύμα της εποχής μέσω κάποιων μικροκειμένων που διέσωσε η οξύνοια ενός αξιόλογου πνευματικού ανθρώπου. Το αποτελούν 191 αποσπάσματα επιστολών των ανθρώπων στον πόλεμο, των πολεμιστών του μετώπου και των συγγενών τους και άλλων αμάχων που αντάλλασσαν επιστολές εκθέτοντας τα δικά τους σαν να μην υπήρχε πόλεμος. Είναι αποσπασμένα από επιστολές που περνούσαν από τον έλεγχο της λογοκρισίας για προληπτικούς λόγους. Ο Μίνος Δούνιας αντέγραψε από τις πιο ενδιαφέρουσες σκέψεις και απόψεις, ιδέες, εκμυστηρεύσεις και αισθήματα, οικογενειακά προβλήματα, πόνους και ενθουσιασμούς. Προέρχονται από άγνωστους, εκφρασμένα όλα με τον μοναδικό τρόπο της γνήσιας και αυθόρμητης διατύπωσης με ποικίλους συναισθηματισμούς, με χιούμορ, ευαισθησία, θυμοσοφία, λαϊκό ύφος. Μια πτυχή μιας εποχής που σημάδεψε τον τόπο και τους ανθρώπους. 191 αποτυπώματα του γνήσιου λαϊκού λόγου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]