Το πρωί είχαμε άλλους 6 αιχμαλώτους. Δυο-τρεις από αυτούς είναι μόλις είκοσι ετών, παιδιά ακόμη και κάνουν εντύπωση στους στρατιώτες μας, οι οποίοι με καλή καρδιά τους χαιρετούν πάντα. Οι Ιταλοί απαντούν στον ίδιο τόνο και μένουν ευχαριστημένοι. Τους ανέκρινα ο ίδιος. Ήσαν και οι εξ του Πεζικού. Δεν μας ανεκοίνωσαν σπουδαία πράγματα. Όλοι τους καταρώνται τον Mousollini και προ παντός οι νεαροί, οι οποίοι για πρώτη φορά ήρθαν στον πόλεμο να πολεμήσουν προ τριών ημερών και αμέσως σήκωσαν τα χέρια ψηλά και παραδοθήκανε, μόλις τους γίνηκε η επίθεσις των δικών μας. Οι δικοί μας προχωρούν διαρκώς. Πάλι γίνεται λόγος ότι κυριευθήκανε κανόνια, πολυβόλα, όλμοι και άλλα υλικά. Η Κορυτσά κατελήφθη από τα ελληνικά στρατεύματα. Ο καιρός είναι συννεφιασμένος και ψυχρός. Εν τούτοις έχει μερικές ημέρες να βρέξη. Πολλά σμήνη αεροπλάνων πέρασαν στον ουρανό, αλλά είναι άγνωστον αν είναι δικά μας ή ξένα. Το πρώτο φαίνεται πιθανώτερο. Πέρασαν και δυο καταδιωκτικά σε πολύ χαμηλό ύψος, ασφαλώς ελληνικά. Όλα φαίνεται θα είχαν σχέση με την κατάληψι από τον στρατό μας της Κορυτσάς.
Και κάτι που μας έκανε θλιβερή εντύπωσι. Ένας τραυματίας από αεροπλάνο καταγόμενος από το χωριό πέθανε εξ αιτίας του τραύματός του στην Αγ. Κυριακή. Και οι γυναίκες έκλαιγαν απαρηγόρητα. Όλοι οι στρατιώτες είχαν μελαγχολήσει και έβριζαν τον Mussolini. Αυτά έχει ο πόλεμος!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]