Ο Μιλτιάδης Νικολάου βρέθηκε στο αλβανικό μέτωπο από τις πρώτες μέρες του πολέμου και κρατούσε ημερολόγιο καθημερινά, μέχρι την κατάρρευση και το οδοιπορικό της επιστροφής του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στο Δίστομο Βοιωτίας. Ο παραλογισμός του πολέμου του επιφύλαξε τραγική μοίρα. Σκοτώθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές στις 10 Ιουνίου 1944 στη Σφαγή του Διστόμου, αφού προηγουμένως είδε να σφαγιάζονται μπροστά στα μάτια του η γυναίκα του και τα δυο μικρότερα κοριτσάκια τους. Και όμως αυτός, σκοντάφτοντας μια μέρα στο πτώμα ενός αντιπάλου στρατιώτη, στεναχωριέται και σημειώνει: «Μήπως δεν τον περίμεναν κι αυτόν οι δικοί του;» Η παγκόσμια απορία μπροστά στον πόλεμο. Γιατί ο πόλεμος - για τους απλούς ανθρώπους, την «πρώτη ύλη» του -, δεν έχει λόγο. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]