Ο Ηλίας Δεκουλάκος ήταν συλλέκτης κομματιών χώρου και χρόνου, συλλέκτης οπτικών συγκινήσεων. Σε μια φωτογραφία του ένα κορίτσι αχνοφαίνεται μέσα από το τζάμι, σαν πίνακας του Βερμέερ. Πλαισιωμένο από το κόκκινο κάδρο του παραθύρου αναμετριέται σε ομορφιά με τις γυαλάδες μιας παλιάς λάμπας, με μαύρες και κόκκινες πινελιές (αρ. κατ. 16). Τι πληροφορίες μας δίνουν οι φωτογραφίες του Ηλία Δεκουλάκου για τον Δεκουλάκο; Παντού χρώμα και φως, συνθέσεις αυστηρές ακόμα και όταν πλησιάζουν την ελευθερία της αφαίρεσης. Τοπία, άνθρωποι μέσα κι έξω απ` τα παράθυρα, ολόκληροι κόσμοι, χιούμορ, ματιά, η δική του ματιά. Ο Ηλίας είχε αστείρευτη χαρά για ζωή `. . .ειδωλοχαρής και ειδωλολάτρης`. Άσχετα από το φωτογραφικό θέμα, άνθρωποι ή φύσεις αποκτούν ιδιαίτερη αξία. Σε όλη του την εικαστική διαδρομή πειραματίστηκε με νέα μέσα και αναζήτησε διαφορετικούς τρόπους έκφρασης. Η δουλειά του διατυπωνόταν σε θεματικούς κύκλους, οι οποίοι εκφράζονταν μέσα από τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαρακτική και τις γραφικές τέχνες. Το διδακτικό του έργο, ξεκίνησε από τη Σχολή Δοξιάδη - Α.Τ.Ι., συνεχίστηκε στο ιδιωτικό του εργαστήριο και ολοκληρώθηκε αργότερα, με τη θητεία του στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών, ως καθηγητής του Β` Εργαστηρίου Ζωγραφικής. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]