Η χαρά της πνευματικής γνώσης είναι μόνιμη και ισόβια (γιατί η γνώση είναι ο άρτος που στηρίζει τη ζωή)· ενώ η χαρά της σωματικής ηδονής είναι παροδική και βραχύβια (γιατί η ηδονή είναι ο οίνος που ευφραίνει τη ζωή). Η αγάπη είναι ευτυχία, μα η γνώση είναι μια άλλη ευτυχία για την οποία οι `πρωτόπλαστοι` θυσίασαν τον παράδεισο. Η επιστήμη στοχεύει στην ποσότητα της γνώσης. Η ηθική αποβλέπει στην ωφελιμότητα της γνώσης. Η αισθητική αρκείται στην τερπνότητα της γνώσης. Τη ζωή δεν τη βλέπουμε με τα μάτια, αλλά με τις γνώσεις (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]