Η ιστορία του απείρου φέρνει στο νου `κοινούς` σταθμούς στις `παράλληλες` ιστορίες της φυσικής και της κοσμολογίας. Από τον Αριστοτέλη μέχρι τον Αϊνστάιν, το καθεστώς του απείρου συνδέεται με τον μεταφυσικό του χαρακτήρα. Οι συγγραφείς -αστροφυσικοί και διευθυντές ερευνών του CNRS- διερευνούν τον ρόλο του (στους αριθμούς, στον ουρανό, στη μαύρη τρύπα, στην ύλη) μέσα από την ιστορία της φυσικής. Η κατανόηση των φυσικών φαινομένων συνοδευόταν πάντα από την εξάλειψη της έννοιας του απείρου, όμως η σύγχρονη φυσική απαιτεί την επανεμφάνισή του. Το άπειρο δεν σταματά ν` αναγεννιέται, όπως ο Φοίνικας μέσα από την τέφρα του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]