Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ μιας ιστορικής τραγωδίας ως φάρσας δεν έχει τίποτα το καθησυχαστικό. Η φάρσα δεν καταργεί την τραγωδία, μια παρωδία δεν ακυρώνει τη φρίκη. Η βαλκανική παρωδία γερμανικού ναζισμού πού επιδεικνύουν οι μεταμοντέρνοι χιτλερικοί της `Χρυσής Αυγής` δεν μπορεί να αγνοηθεί ή να υποτιμηθεί.
Η άνοδος της `Χρυσής Αυγής` αποτελεί ένα νέο στοιχείο στην ευρωπαϊκή πολιτική. Δεν πρόκειται για την ελληνική εκδοχή του γαλλικού Front National του Le Pen ή άλλων κομμάτων της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς. Είναι ένα ανοιχτά και προκλητικά ναζιστικό κόμμα που υμνεί την αντισημιτική θηριωδία του Άουσβιτς και το Τρίτο Ράιχ, ασκεί ρατσιστική τρομοκρατία και κερδοσκοπεί πάνω στην κοινωνική απελπισία, σε συνθήκες μιας συστημικής κρίσης που διαλύει τον κοινωνικό ιστό και απονομιμοποιεί το κοινοβουλευτικό σύστημα. Βρίσκει απήχηση, δρέπει χιλιάδες ψήφους, τρέφεται από την κοινωνική σήψη, προσπαθεί να μετατραπεί σε μαζικό κίνημα. Έχει τις δικές της ομάδες κρούσης -χαρακτηριστικό γνώρισμα του ιστορικού φασισμού- πού εγκληματούν συστηματικά και ατιμώρητα ενάντια σε μετανάστες, άλλες μειονότητες, αγωνιστές, ενάντια σε δυνάμεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, με κρατική κάλυψη.
Πώς λειτουργεί σήμερα η κεντρική στο ναζισμό (αντι) έννοια του `Υπανθρώπου ` πού με αφετηρία το αρχέτυπο-καρικατούρα του Εβραίου απλώνεται τώρα στους μετανάστες, τα θύματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και της κρίσης της, αλλά και σε άλλες ομάδες του πληθυσμού; Γιατί` βιολογικοποιείται` και `ιατρικοποιείται` η κρίση από τούς φασίστες άλλα και το επίσημο κράτος (διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, `επιχείρηση Θέτις` κατά των τοξικομανών κλπ.); Ποιά είναι η κρίση υποκειμενοποίησης σε συνθήκες καθολικής κρίσης, την οποία εκμεταλλεύεται ο ναζισμός; Ποιά είναι η κρίση εξουσίας σε συνθήκες καπιταλιστικής χρεοκοπίας, πώς λειτουργεί σαν υποστύλωμα της κυριαρχίας των `από πάνω` ο φασισμός; Ποιά τα όριά τους, πώς θα ανατραπούν και θα υπάρξει μια επαναστατική υπέρβαση με την κινητοποίηση και τη χειραφέτηση των `από κάτω`; Ποιό το μάθημα των πρόσφατων αγώνων στην Ελλάδα και διεθνώς, προπαντός από την επαναστατική Αραβική Άνοιξη;
Τα ερωτήματα αυτά ανιχνεύει το βιβλίο, καρπός ομιλιών σε αντιφασιστικές εκδηλώσεις, με οδηγούς τη μέθοδο του Μαρξ, τις αναλύσεις του Τρότσκυ αλλά και τούς νέους δρόμους πού άνοιξαν στη θεωρία ο Michel Foucault και ο Alain Badiou, από τη σκοπιά της πάλης για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]