Στη μελέτη αυτή, που βασίζεται κυρίως στο έργο του Marcuse και εν μέρει του Freud, έχουμε προσπαθήσει να προσφέρουμε κάποιες διεξόδους όσον αφορά τη σχέση της μαρκουζικής διανόησης με την φροϋδική. Η ιδιαιτερότητα της σκέψης του Marcuse συνίσταται κυρίως στο ότι αυτός διεξάγει ταυτόχρονα μια διπλή κριτική αποκάλυψη, τόσο του δυνάμει δυνατού, δηλαδή των δυνατοτήτων που εμπεριέχει η ανθρώπινη ύπαρξη, όσο και των καταπιεστικών εμποδίων που συνδέονται με την πραγματοποίησή τους. Αυτό ακριβώς μας έχει αναγκάσει ν’ ακολουθήσουμε τον Marcuse σε μια διαδρομή συστηματικά οργανωμένη μέσω των διασταυρώσεων των φαντασιώσεων που ξεπηδούν από την ψυχαναλυτική, ιδεολογική και καλλιτεχνική επικοινωνία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]