Η επιβαλλόμενη από την υποχρεωτική «παιδεία» του νεοελληνικού κράτους κατήχηση, βασίζει ένα μεγάλο μέρος της επιχειρηματολογίας της στην καθόλα ύποπτη «επίσκεψη» του Παύλου στην Αθήνα. Εδώ, λέει, ήρθε κάποτε ο . . .«απόστολος των εθνών», εδώ, λέει, «σύρθηκε» στο περίφημο δικαστήριο του Αρείου Πάγου, εδώ, λέει, μίλησε για τον «άγνωστο θεό» -τον οποίον εν αγνοία τους, υποτίθεται, λάτρευαν ήδη οι αρχαίοι Αθηναίοι- εδώ, λέει, χλευάστηκε από τους είρωνες κατοίκους της πόλεως της Παλλάδας και εδώ, τέλος, απέκτησε τον πρώτο του αθηναίο προσήλυτο. Στέκουν όμως όλα αυτά υπό το φως μιας ψύχραιμης, ιστορικής, κειμενογραφικής έρευνας; Μπορούμε να αποδεχθούμε τον ιερό, για τους αρχαίους Αθηναίους, Άρειο Πάγο ως ένα χώρο. . .θρησκευτικών διαλέξεων; Μπορούμε να καταπιούμε αβασάνιστα την προσηλυτιστική θεωρία περί «αγνώστου θεού»; Στο βιβλίο αυτό καταγράφεται συστηματικά η κατάσταση της πόλεως των Αθηνών κατά την εποχή της υποτιθέμενης «επίσκεψης», μελετάται η φύση και η λειτουργία του Αρείου Πάγου, εξετάζεται εξονυχιστικά η θεωρία περί «αγνώστου θεού», αναλύεται κατά γράμμα το . . .τηλεγραφικό λογύδριο του Παύλου, και συνάγονται μια σειρά από συμπεράσματα που ανατρέπουν εν τέλει το γνωστό κατηχητικό μύθο. Έτσι, ο ελεύθερα σκεπτόμενος σύγχρονος Έλληνας αποκτά επιτέλους, έπειτα από την επίγνωση του αντιλόγου, το δικαίωμα της επιλογής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]