Η Αριάν Μνουσκίν συνδυάζει μέσα της τόσες και τόσες γυναίκες: αρχηγός θεατρικής ομάδας, που ίδρυσε το 1964 την `Εταιρία Εργατικής Συνεργασίας Παραγωγής, το θέατρο του Ήλιου`, οραματίστρια σκηνοθέτις βουτηγμένη στους πολιτισμούς της Ανατολής και της Ασίας, τολμηρή κινηματογραφίστρια - γνωρίζουμε τον έξοχο Μολιέρο της, αγωνίστρια σε όλα τα σημεία της υδρογείου, και μικρό κοριτσάκι πάντοτε έκθαμβο μπροστά σε αυτά που της αποκάλυψε στα κινηματογραφικά πλατώ ο πατέρας της, ο παραγωγός Αλεξάντρ Μνουσκίν. Σαράντα χρόνια τώρα καθοδηγεί με πάθος και χωρίς συμβιβασμούς μια εταιρία θεάτρου που, από την Κουζίνα (1967) ως Το Τελευταίο Καραβανσεράι (2003), από την ομαδική δημιουργία (Οι Κλόουν, 1789, 1793, Η Χρυσή Εποχή) στο Σαίξπηρ και τον Αισχύλο, πάντοτε εξερεύνησε ένα θέατρο- μαρτυρία για τον Κόσμο. Οι παραστάσεις της, τροφοδοτημένες από παραδόσεις αλλά ανοιχτές στο σήμερα - `μόνο το τώρα έχει σημασία για μένα`, λέει - ενσαρκώνουν μια μοναδική πνευματική περιπέτεια. Στον Ήλιο, η ουτοπία πραγματοποιήθηκε... Στον Ήλιο, η ουτοπία υπάρχει ακόμα!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]