Όσοι είχαν τη χαρά να ζήσουν τον Ροντέν και να τον ακούσουν να μιλά, όπως εκφράζεται στις συζητήσεις του με τον Gsell, εντυπωσιάστηκαν από το στέρεο νου και τη λεπτότητα του πνεύματος αυτού του σκληρού δουλευτή της πέτρας. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στον ευφυή Ροντέν, που ήταν πρότυπο εμπνευσμένου, επειδή αρνήθηκε με λογικό τρόπο τον ρόλο της έμπνευσης: ``Δεν υπάρχει``. Αλλά ήξερε τι την αντικαθιστά: η υπομονή, η φρόνηση, η προσήλωση, η θέληση και ο τίμιος κόπος ενός εργάτη. Ιδού ένας ρομαντικός που θέλει το επάγγελμα πάνω από το ταλέντο. Αξίζει να σημειωθεί πως οι ροντενικές απόψεις δεν είναι χρήσιμες μόνο στους γλύπτες αλλά και σε όλους τους καλλιτέχνες, και μάλιστα σε όλους τους συγγραφείς. Ο Ροντέν εκφραζόταν λιγότερο σαν τεχνίτης και περισσότερο σαν φιλόσοφος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]