Εν αρχή, δεν ήταν ο Λόγος! Ήταν η σκόνη (. . .) Ένας Λακαριέρ που θυμίζει «Ένθεους» και «Γνωστικούς» και «Μαρία Αιγυπτία». Ποιητής, μουσικός, φιλόσοφος, γνωστικός («Έτσι και αλλιώς, εγώ δεν είμαι καμωμένος ούτε γι’ αυτόν τον κόσμο ούτε για τον άλλο» λέει ο Αχράμπ), μας μιλάει, με τόση γλαφυρότητα, για τη σκόνη του κόσμου, τον τεκέ των σούφι, τα βουνά που κινούνται, το πέταγμα του περιστεριού, τα δέντρα που υποκλίνονται, το φαγοπότι των νομάδων. Κάθε του φράση χαϊδεύει την ψυχή μας και γλυκαίνει τις αγωνίες μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]