Στον κόσμο, στον ομιλητή και στη γλώσσα απευθύνεται από την αρχή η ανά χείρας μελέτη. Κι αυτό, όχι τόσο με την υστεροβουλία να οργανώσει το εσωτερικό των επιμέρους κεφαλαίων της, αλλά κυρίως γιατί δύο σειρές φαινομένων που από το ύψος της ευρύτερης γνωσιακής οπτικής αποκαλύπτεται μπρος στα μάτια μας να κινούνται αενάως στον αινιγματικό χώρο της σημασίας, η μετωνυμία και η μεταφορά, προϋποθέτουν ακριβώς το τρίπτυχο `κόσμος-ομιλητής-γλώσσα`. Την κάθοδο προς τις κινητήριες προϋποθέσεις αυτής της αέναης δράσης στην οροφή του γλωσσικού οικοδομήματος θα κληθεί να ακολουθήσει ο αναγνώστης / η αναγνώστρια· με την εξής μάλιστα προειδοποίηση: κάποια στιγμή θα χρειαστεί να αφήσει την ασφάλεια των φωτεινών ορόφων με τα μεγαλύτερα ή μικρότερα γλωσσολογικά παράθυρα, για να περάσει - με όσους κινδύνους μπορεί αυτό να σημαίνει - στις μισοφωτισμένες στοές του ισογείου και στα σκοτεινά υπόγεια.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]