«Ψάπφα, Ψαπφώ, Σαπφώ... ένα ηδυπαθές γυναικείο πρόσωπο χαμένο στην αχλή του μύθου. Ένθεη και μουσόληπτη ερωτική ποιήτρια, παιδαγωγός και γυναικεράστρια, υμνεί με την αιολική της λύρα το γυναικείο κάλλος. Με αναφορές στην Αφροδίτη και τον Άδωνη, τη Σελήνη και τ` αστέρια, δεσπόζουσα θέση στην ποίησή της κατέχουν οι πανέμορφες ερωμένες της. Γογγύλα, Ανακτορία, Ατθίς, Μεγάρα, Τελεσίππη, Κυδνώ, Δίκα, Γοργώ, Γύριννα.. Η θέα της αγαπημένης της την αναστατώνει και την παραλύει...».

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]